ecclesia civitatis Classis et ravennae

TOMOS DI AUTOCEFALIA 1

TOMOS 2

HISTORY OF RAVENNA

TOMOS DI AUTOCEFALIA 3

• Ο ΑΓΙΟΣ ΒΙΤΑΛΙΟΣ, που μαρτύρησε στη Ραβέννα
  Μαρτύρησε το έτος 62 μ. Χ. Έκανε το επάγγελμα του οπλοποιού και άνηκε στους ένθερμους Χριστιανούς των χρόνων εκείνων. Όταν κάποτε στη Ραβέννα ήταν παρών στα βασανιστήρια κάποιου γιατρού, Ούρσικίνου ονομαζόμενου, ταράχτηκε, και με δυνατή φωνή ενθάρρυνε το γιατρό στο μαρτύριο με αποτέλεσμα ο γιατρός να υποστεί με γενναιότητα το μαρτύριο. Τότε ο δικαστής Παυλίνος διέταξε να συλλάβουν τον Βιτάλιο και να τον βασανίσουν. Γεμάτος από αίματα, ο Βιτάλιος οδηγήθηκε σ’ ένα βαθύ λάκκο, όπου τον θανάτωσαν ρίχνοντάς του μεγάλες πέτρες. Αλλά η θεία δίκη δεν άργησε να έλθει. Τον Βιτάλιο κατάγγειλε στον Παυλίνο κάποιος Ιερέας των ειδώλων, που και αυτός ήταν εκεί και έριχνε πέτρες στον Βιτάλιο. Ξαφνικά όμως, τον κατέλαβε δαιμόνιο και με σπασμούς φώναξε με άγρια φωνή: “Βιτάλιος ό μάρτυς του Χρίστου με κατακαίει σκληρά” και στην παραφροσύνη του ρίχτηκε στο ρεύμα του κοντινού ποταμού και πνίγηκε.

• Βιογραφία
  Ο Άγιος Απολλινάριος υπήρξε μαθητής και ακόλουθος του αποστόλου Πέτρου, τον οποίο ακολούθησε από την Αντιόχεια στη Ρώμη. Έπειτα ο ίδιος ο Απόστολος Πέτρος τον χειροτόνησε επίσκοπο Ραβέννας.Εκεί ο Απολλινάριος εργάστηκε με πολύ ζήλο για τη διάδοση του Ευαγγελίου και κατόρθωσε τον φωτισμό πολλών ειδωλολατρών, με αποτέλεσμα οι ιερείς των ειδώλων να τον συλλάβουν και να τον κακοποιήσουν. Αργότερα ο Απολλινάριος θεράπευσε με τη χάρη του Θεού, τον Βονιφάτιο, διακεκριμένο μέλος της κοινωνίας της Ραβέννας, που ήταν κωφάλαλος και την κόρη του, που έπασχε από δαιμόνιο. Το γεγονός αυτό, έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στην πίστη του Χρίστου και οι ιερείς των ειδώλων, αφού τον συνέλαβαν τον βασάνισαν σκληρά.Έπειτα ο Απολλινάριος αναχώρησε στην Αιμυλία, όπου ανέστησε την κόρη του πατρικίου Ρουφίνου, που ολόκληρη η οικογένεια του προσήλθε στον Χριστό. Τότε ο έπαρχος της πόλης, αφού τον βασάνισε τον έβαλε σ’ ένα πλοίο για να τον εξορίσει.Το πλοίο όμως ναυάγησε, ο Απολλινάριος σώθηκε, βγήκε στη Μοισία της Θράκης και από εκεί επέστρεψε στη Ραβέννα. Μόλις έφτασε τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στη φυλακή με την ευθύνη κάποιου εκατόνταρχου. Ο εκατόνταρχος όμως ήταν χριστιανός και τον άφησε να φύγει. Όταν το έμαθαν αυτό οι Ιερείς των ειδώλων, έστειλαν ανθρώπους τους, οι όποιοι τον πρόλαβαν στο δρόμο και τον χτύπησαν τόσο άγρια, ώστε το σώμα του παραμορφώθηκε πνιγμένο στα αίματα. Τον νόμισαν πεθαμένο και τον άφησαν, αλλά χριστιανοί τον παρέλαβαν και τον περιποιήθηκαν.Μετά επτά ήμερες όμως, αφού ευλόγησε τα πνευματικά του παιδιά, παρέδωσε την αγία του ψυχή στον στεφανοδότη Θεό. 

• San Pietro
• Sant’ Apollinare †
• Aderito †
• Eleucadio †
• Marciano †
• Calogero †
• Procolo †
• Probo I †
• Dato †
• Liberio I †
• Agapito †
• Marcellino †
• San Severo † (circa 308 – 344/346)
• Liberio II †
• Probo II †
• Fiorenzo †
• Liberio III † (circa 380 – ?)
• Sant’ Orso † (399 – 412)
• San Pietro I Crisologo † (433 – 450) FIRST METROPOLITAN OF CLASSIS
• Neone † (451 – circa 468)
• Sant’ Esuperanzio † (circa 468 – maggio 477 deceduto)
• Giovanni I Angelopte † (luglio 477 – 5 giugno 494 deceduto)
• Pietro II † (15 settembre 494 – 519 deceduto)
  • Uvimundo † (menzionato nel 514 circa) (vescovo ariano)
• Celio Aureliano † (519 – 26 maggio 521 deceduto)
• Celio Ecclesio † (febbraio 522 – 27 luglio 532/533 deceduto)
• Sant’ Ursicino † (febbraio 533 – 5 settembre 536 deceduto)
• Vittore † (538 – 15 febbraio 545 o 546 deceduto)
• Massimiano † (14 ottobre 546 – 22 febbraio 556 deceduto) FIRST ARCHBISHOP OF RAVENNA AND CLASSIS
• Agnello † (22 giugno 556 – 1º agosto 569 o 570 deceduto)
• Pietro III † (settembre 569 o 570 – 17 agosto 578 deceduto)
• Giovanni II † (4 dicembre 578 – 11 gennaio 595 deceduto)
• Mariniano † (prima del 5 luglio 595 – 23 ottobre o novembre 606 deceduto)
• Giovanni III † (607 – 22 agosto 625 deceduto)
• Giovanni IV † (625 – 631)
• Bono † (631 – 25 agosto 642 deceduto)
• Mauro † (dicembre 642 – ottobre 671 deceduto) First Archbishop of Ravenna and Primate of the Italian Autocephalous Orthodox Church
• Reparato † (ottobre 671 – 30 giugno 677 deceduto)
• Teodoro † (settembre 677 – 18 gennaio 691 deceduto)
• Damiano † (febbraio 692 – 13 maggio 708 deceduto)
• San Felice † (31 marzo 709 – 25 novembre 725 deceduto)
• Giovanni V † (726 – 744)
• Sergio † (744 – 25 agosto 769 deceduto)
  • Michele † (antivescovo)
• Leone I † (770 – 14 febbraio 777 deceduto)
• Giovanni VI † (777 – 784)
• Grazioso † (784 – 23 febbraio 789 deceduto)
• San Valerio † (789 – 15 marzo 810 deceduto)
• Martino † (giugno 810 – 10 novembre 818 deceduto)
• Petronace † (prima del 19 luglio 819 – 13 marzo 837 deceduto)
• Giorgio † (prima del 1º maggio 838 – 20 gennaio 846 deceduto)
• Deusdedit † (846 – fine 849)
• Giovanni VII † (prima di aprile 850 – fine 878 deceduto)
• Romano di Calcinaria † (ottobre 878 – fine 888 deceduto)
• Domenico Ublatella † (fine 889 – fine 897 deceduto)
• Giovanni VIII Kailone † (inizio 898 – fine 904)
• Giovanni IX da Tossignano † (fine 904 – marzo 914, eletto papa con il nome di Giovanni X)
• Costantino † (giugno 914 – fine 926 deceduto)
• Pietro IV † (927 – aprile 971 dimesso)
• Onesto II † (971 – 983 deceduto)
• San Giovanni da Besate † (metà del 983 – dopo l’8 aprile 998 dimesso)
• Gerberto da Aurillac † (prima del 28 aprile 998 – 2 aprile 999 eletto papa con il nome di Silvestro II)
• Leone II, O.S.B. † (999 – 1001 dimesso)
• Federico † (autunno 1001 – 1004 deceduto)
• Etelberto † (1004 – 21 gennaio 1014)^[8]
• Arnoldo di Sassonia † (21 gennaio 1014 – 17 novembre 1019 deceduto)
• Eriberto † (1019 – inizio 1027 deceduto)
• Gebeardo da Eichstätt † (maggio 1027 – 16 febbraio 1044 deceduto)
  • Witgero † (maggio 1044 – maggio 1046) (antivescovo)
• Unfrido da Embrach † (ottobre 1046 – 23 agosto 1051 deceduto)
• Enrico † (prima metà del 1052 – 1º gennaio 1072 deceduto)
• Giovanni XI