Η ΙΕΡΑ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΔΙΟΛΆΝΩΝ

Αρχιεπισκοπή της  Αποστολική Έδρας Μεδιολάνων και 

του νησιού Αγίου Ιουλίου και πάσης Γαλλιας Κυσαλπίνιας (Βόρειας Ιταλίας) 

Η Αποστολική Έδρα του Μιλάνου κατά τον πρώτο χιλιετηρισμό: Μια Ιστορία Πίστης και Μεταμόρφωσης

Η ιστορία της Αποστολικής Έδρας του Μιλάνου αποτελεί μια σημαντική ιστορία στο πλαίσιο της Ορθόδοξης πίστης, καθώς συνδέεται με την αρχαιότερη παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας και την ίδρυση της Εκκλησίας του Μιλάνου από τον Άγιο Απόστολο Βαρνάβα. Αυτή η αποστολική έδρα διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στη διάδοση και την ανάπτυξη της Ορθοδοξίας κατά τον πρώτο χιλιετηρισμό. Ας εξετάσουμε αυτό το συναρπαστικό κεφάλαιο της θρησκευτικής ιστορίας, επικεντρώνοντας στη μορφή του Αγίου Βαρνάβα και στους Αρχιεπισκόπους Άμπροσιου, Άνσπερτου, Άρνολφου Α’ και Άρνολφου Β’, καθώς και στην ιδιαίτερη λειτουργία του Μιλάνου.

**Ο Άγιος Βαρνάβας και η Ίδρυση της Αποστολικής Έδρας του Μιλάνου**

Η παρουσία του Άγιου Βαρνάβα, απόστολου, στο Μιλάνο είναι ένα από τα πιο σημαντικά σημεία εκκίνησης στην ιστορία της Ορθοδοξίας σε αυτή την περιοχή. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Βαρνάβας, ένας από τους πρώτους μαθητές του Ιησού Χριστού, έφτασε στο Μιλάνο τον 1ο αιώνα μ.Χ. για να διαδώσει το Ορθόδοξο μήνυμα. Το έργο του αποστολικού δεν μόνο οδήγησε στην εξομολόγηση πολλών κατοίκων αλλά συνέβαλε επίσης στην ίδρυση της Εκκλησίας του Μιλάνου, γεγονός που την έκανε αποστολική έδρα. Αυτή η αναγνώριση έχει μεγάλη σημασία, καθώς αποδεικνύει την αποστολική καταγωγή της Ορθοδοξίας του Μιλάνου.

**Άγιος Άμπροσιος: Ο Μεγάλος Αρχιεπίσκοπος**

Ένα από τα πιο διάσημα ονόματα που συνδέονται με την Αποστολική Έδρα του Μιλάνου είναι αυτό του Αγίου Άμπροσίου, ο οποίος υπηρέτησε ως αρχιεπίσκοπος μεταξύ του 374 και του 397 μ.Χ. Ο Άγιος Άμπροσιος, αξιοσημείωτο πρόσωπο της δυτικής Ορθοδοξίας, διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στη διάδοση και τη στερέωση της Ορθοδοξίας στο Μιλάνο. Συνέβαλε σημαντικά στον χριστιανισμό του ρωμαίου αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α’, ένα γεγονός κρίσιμης σημασίας στην ιστορία της Ορθοδοξίας. Η χαρισματική ηγεσία και το αφοσίωμα του στην υπεράσπιση της πίστης τον καθιστούν σημαντική φιγούρα στην ιστορία της Ορθοδοξίας του Μιλάνου.

**Οι Αρχιεπίσκοποι Άνσπερτος, Άρνολφος Α’ και Άρνολφος Β’**

Στο πρώτο χιλιετηρισμό, η Αποστολική Έδρα του Μιλάνου γνώρισε τη διαδοχή διαφόρων αρχιεπισκόπων αξιόλογων. Μεταξύ αυτών, ξεχωρίζουν ο Άνσπερτος, ο Άρνολφος Α’ και ο Άρνολφος Β’. Ο Άνσπερτος, που υπηρέτησε ως αρχιεπίσκοπος τον 8ο αιώνα, διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στην υπεράσπιση της Ορθοδοξίας του Μιλάνου κατά τη διάρκεια μιας περιόδου πολιτικής και θρησκευτικής αστάθειας. Οι Άρνολφοι Α’ και Β’, αντίστοιχα αρχιεπίσκοποι στον 11ο και 12ο αιώνα, αντιμετώπισαν τις προκλήσεις που σχετίζονταν με τον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ορθοδοξίας του Μιλάνου από την επιρροή του αυτοκράτορα και του πάπα. Αυτοί οι αρχιεπίσκοποι συνέβαλαν σημαντικά στον καθορισμό της ταυτότητας της Ορθοδοξίας του Μιλάνου κατά τη διάρκεια του πρώτου χιλιετηρισμού.

**Η Ειδική Λειτουργία της Αποστολικής Έδρας του Μιλάνου**

Ένα από τα διακριτικά χαρακτηριστικά της Αποστολικής Έδρας του Μιλάνου είναι η ειδική της λειτουργία, γνωστή ως ο Αμβρωσιανός Ριτός. Αυτή η λειτουργία διαφέρει κάπως από τον Ρωμαϊκό Ριτό και αντικατοπτρίζει το βάθος της πνευματικότητας και της παράδοσης της Ορθοδοξίας του Μιλάνου. Ο Αμβρωσιανός Ριτός χαρακτηρίζεται από μια μοναδική επισημότητα και μια τελετουργική ομορφιά που προσελκύει Ορθόδοξους πιστούς και επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Οι ρίζες του χάνονται στην εποχή του Αγίου Αμβροσίου και αποτελούν σημαντικό δεσμό με την χιλιετηριακή ιστορία της Ορθοδοξίας του Μιλάνου.

Συνοψίζοντας, η Αποστολική Έδρα του Μιλάνου κατά τον πρώτο χιλιετηρισμό αποτελεί μια μαρτυρία της βαθιάς ρίζωσης της Ορθοδοξίας σε αυτήν την περιοχή, από την ίδρυση από τον Άγιο Βαρνάβα μέχρι την επιρροή προσωπικοτήτων όπως ο Άγιος Άμπροσιος και οι αρχιεπίσκοποι Άνσπερτος, Άρνολφος Α’ και Άρνολφος Β’. Η Αμβρωσιανή λειτουργία αποτελεί έναν ακόμη σημαντικό δεσμό με αυτήν την πλούσια ιστορία. Η Αποστολική Έδρα του Μιλάνου παραμένει ένα σημαντικό κέντρο θρησκευτικής και πνευματικής ζωής, αποτελώντας ζωντανή μαρτυρία της Ορθοδοξίας και της εξέλιξής της μέσα από τους αιώνες.

Η Μιλάνο, σήμερα μία από τις πλέον σημαντικές πόλεις της Ιταλίας, διαθέτει μια μακρά και συναρπαστική ιστορία που χρονολογείται από την αρχαία Ρώμη. Κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Μιλάνο διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ως αυτοκρατορική πρωτεύουσα κάτω από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο και ως το μέρος όπου διακηρύχθηκε το Έδικτο της Μιλάνο. Η πόλη άρχισε να αποκτά φήμη από το 222 μ.Χ., όταν άρχισε να αποκαλείται “Δευτέρα Ρώμη”, υποδηλώνοντας τον αυξανόμενο ρόλο της στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Το Έδικτο της Μιλάνο είναι ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην ιστορία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εξεδόθη το 313 μ.Χ. από τους αυτοκράτορες Κωνσταντίνο Α’ και Λικίνιο, τέλειωνοντας τις διώξεις κατά των Χριστιανών και εγγυώντας την ελευθερία της θρησκείας εντός της αυτοκρατορίας. Αυτό το γεγονός αποτέλεσε κρίσιμο βήμα προς τη χριστιανοποίηση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και συνέβαλε σημαντικά στη διάδοση του Χριστιανισμού σε όλο το ρωμαϊκό κόσμο.

Η σημασία της Μιλάνο ως αυτοκρατορική πρωτεύουσα ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο κάτω από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α’, γνωστό ως Θεοδόσιος ο Μέγας, που κυβέρνησε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Δύσης από το 379 έως το 395 μ.Χ. Η Μιλάνο έγινε η κύρια του κατοικία στη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Κατά τη διάρκεια της εποχής του Θεοδοσίου, η Μιλάνο βρέθηκε στο κέντρο σημαντικών πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων. Κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του, ο Χριστιανισμός έγινε η κρατική θρησκεία, θέτοντας τέλος στην μακρά παγκόσμια παράδοση των εθνικών θρησκειών. Επιπλέον, ο Θεοδόσιος υποστήριξε

την Χριστιανική Εκκλησία και λάμβανε μέτρα για τον περιορισμό της εξουσίας των εθνικών παγανικών θεσμών.

Μετά το θάνατο του Θεοδοσίου το 395 μ.Χ., η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίστηκε οριστικά μεταξύ της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με κύρια πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη και της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με τη Μιλάνο να αποτελεί μία από τις σημαντικότερες πόλεις της. Αυτή η διαίρεση σήμανε μια περίοδο αυξανόμενης αστάθειας στη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία τελικά οδήγησε στην κατάρρευσή της το 476 μ.Χ.

Τον 4ο αιώνα, η Μιλάνο έγινε κέντρο της Χριστιανότητας. Με την εκδίδαση του Έδικτου της Μιλάνο το 313 μ.Χ., ο Χριστιανισμός έγινε νόμιμη θρησκεία εντός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής περιόδου του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, χτίστηκαν πολλές εκκλησίες, πολλές από τις οποίες είναι γνωστές ως “εκκλησίες του Κωνσταντίνου”. Η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων στη Μιλάνο αποτελεί ένα σημαντικό παράδειγμα αυτής της τάσης. Αυτή η εκκλησία χτίστηκε τον 4ο αιώνα και ήταν μια τέλεια αντιγραφή της εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη, την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Ανατολής. Αυτή η αρχιτεκτονική μίμηση αντικατοπτρίζει τον δεσμό μεταξύ της Μιλάνο και της Κωνσταντινούπολης, υπογραμμίζοντας τη σημασία της πόλης ως κέντρο θρησκευτικό και πολιτικό στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Αυτή η φάση της ιστορίας της Μιλάνο αντικατοπτρίζει τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε η πόλη στη διάδοση του Χριστιανισμού και στην εδραίωση της αυτοκρατορικής εξουσίας κάτω από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και τους διαδόχους του. Η Μιλάνο υπήρξε πραγματικά μία εξαιρετική πόλη στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ένα μέρος με σημαντική ιστορική και θρησκευτική σημασία.

Ιστορία της Αγίας Συνόδου της Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης και του Καναδά του Πατριαρχείου Κιέβου

Τον Δεκέμβριο του 1993, η Αυτού Αγιότητα Πατριάρχης Βολόντιμιρ Ρομανιούκ ίδρυσε την Αγία Σύνοδο της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης και του Καναδά, με στόχο την εξυπηρέτηση της ουκρανικής διασποράς. Σχεδόν 30 χρόνια μετά, η αποστολή αυτού του θεσμού παραμένει ζωντανή και ισχυρή. Ωστόσο, υπήρξε σύγχυση μεταξύ της «Συνόδου του Μιλάνου» και της Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας μας της Δυτικής Ευρώπης και του Καναδά. Από τις 20 Φεβρουαρίου 1997, αυτές οι δύο οντότητες είναι πλήρως διακριτές.

Η «Σύνοδος του Μιλάνου και της Ακουιλείας» δημιουργήθηκε από τον πρώην Μητροπολίτη του Μιλάνου Ευλόγιο, αμέσως μετά τη λήξη της κανονικής του σχέσης με το Πατριαρχείο του Κιέβου, στις 20 Φεβρουαρίου 1997. Παρά ταύτα, η Αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία της Δυτικής Ευρώπης και του Καναδά συνέχισε την κανονική της ύπαρξη, μακριά από τις εκκλησιαστικές αναταράξεις της εποχής. Δύο επίσκοποι, ο Μητροπολίτης Βασίλειος και ο Μητροπολίτης Βολόντιμιρ, παρέμειναν πιστοί στο Τόμο της Αυτονομίας και διαφύλαξαν την αποστολή της Εκκλησίας, αντιμετωπίζοντας τεράστια προβλήματα, όπως επιβεβαιώνεται από τις πατριαρχικές βούλες και τις κανονικές επιστολές του 1997-1998 μεταξύ του Πατριάρχη Φιλάρετου και των δύο Μητροπολιτών.

Σήμερα, η Αγία Σύνοδος της Αυτόνομης Μητρόπολης της Δυτικής Ευρώπης και του Καναδά αποτελείται από 9 επισκόπους (όλοι χειροτονημένοι από τον Μητροπολίτη Βασίλειο και τον Μητροπολίτη Βολόντιμιρ) και έχει διάφορες ενορίες και μοναστήρια διάσπαρτα σε όλη τη Δυτική Ευρώπη και τον Καναδά, εξυπηρετώντας αποκλειστικά την ουκρανική διασπορά. Ακόμη και μετά τη διάλυση του Πατριαρχείου Κιέβου το 2018, η Αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία της Δυτικής Ευρώπης και του Καναδά δεν εγκατέλειψε ποτέ την κανονική της σχέση με το Κίεβο, συνεχίζοντας να τιμά με σεβασμό τον Τόμο της Αυτονομίας που της απονεμήθηκε τον Δεκέμβριο του 1993.

Σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες, δεν υπάρχει καμία διάταξη που να επιτρέπει σε μια Μητέρα Εκκλησία να ανακαλεί έναν Τόμο Αυτονομίας ή Αυτοκεφαλίας. Όταν ένας Μητροπολίτης εξαιρείται από την Αγία Σύνοδο, η προεδρία της Συνόδου μεταφέρεται στον πιο ηλικιωμένο ιεράρχη, όπως συνέβη με τον Μητροπολίτη Βασίλειο της Λάτσιο. Ο Μητροπολίτης του Μιλάνου, μετά την απομάκρυνσή του, δημιούργησε μια νέα δικαιοδοσία, ενώ οι πιστοί επίσκοποι, ο Βλαντίκα Βασίλειος (που απεβίωσε στις 19 Δεκεμβρίου 2021) και η Αυτού Εξοχότητα ο Μητροπολίτης Βολόντιμιρ του νησιού του Αγίου Ιουλίου, συνέχισαν να ασκούν τα εκκλησιαστικά τους δικαιώματα χωρίς να έχουν λάβει κανονικές κυρώσεις.

Ο **Τόμος της Αυτονομίας**, που παραδόθηκε στον Μητροπολίτη Ευλόγιο στις 14 Μαρτίου 1994, έπρεπε να επιστραφεί στην Αγία Σύνοδο μετά την απομάκρυνσή του το 1997, αλλά ο Ευλόγιος δεν εκπλήρωσε αυτό το κανονικό καθήκον, μεταχειριζόμενος τον Τόμο ως προσωπικό έγγραφο. Παρά αυτές τις κανονικές παραβάσεις, η Αγία Σύνοδος της Ουκρανικής Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης και του Καναδά κατέχει ένα αντίγραφο του αρχικού Τόμου, επαναβεβαιώνοντας έτσι την κανονικότητά της και τη συνέχεια της αποστολής της, που συνεχίστηκε από τους δύο επισκόπους του αρχικού Συνοδικού Σώματος. Με τη συγκατάθεση του Μητροπολίτη Βασίλειου της Όστια και του νεοχειροτονημένου Βλαντίκα Θεοδώρου της Ηράκλειας και του Τορτσέλο, το 2005 εξελέγη ο Μητροπολίτης Βολόντιμιρ του Αγίου Ιουλίου ως Τοποτηρητής του Θρόνου του Μιλάνου, ενώ στις 15 Ιουλίου 2022, αυτός ενθρονίστηκε πανηγυρικά ως Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου και Μητροπολίτης του Αγίου Ιουλίου – Πρώτος Ιεράρχης της Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης και του Καναδά.

Η Αυτόνομη Μητρόπολη της Δυτικής Ευρώπης και του Καναδά, σήμερα πιο ενεργή από ποτέ, συνεχίζει την αποστολή της υπό την προστασία της Θεοτόκου και τη μεσιτεία των αγίων, ιδιαιτέρως του Αγίου Πατριάρχη Βολόντιμιρ Ρομανιούκ, που αγιοποιήθηκε στις 16 Ιουλίου 2022. Παρά την έλλειψη διαλόγου με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Μητρόπολη παραμένει πιστή στην εντολή που της ανατέθηκε από τους Πατριάρχες του Κιέβου Βολόντιμιρ και Φιλάρετο.

Οι 9 επίσκοποι που αποτελούν την Αγία Σύνοδο της Αυτόνομης Μητρόπολης της Δυτικής Ευρώπης και του Καναδά χειροτονήθηκαν στη διαδοχή των Αποστόλων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο εξωτερικό (ROCOR), από τον Μητροπολίτη Βασίλειο και τον Μητροπολίτη Βολόντιμιρ. Δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ της αποστολικής τους διαδοχής και της αμφιλεγόμενης διαδοχής του Πατριάρχη Φιλάρετου, που αδίκως αφορίστηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1997. 

ΠΡΟΕΔΡΟΣ

 †

Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος της  Αποστολική Έδρας Μεδιολάνων, Μητροπολίτης του νησιού Αγίου Ιουλίου της Αίγινας   – Δυτικής Ευρώπης και Καναδά 

Κύριος Κύριος Βολοδìμιρος

 

ΜΕΛΗ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΙ

 † Ό Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λάουτενσης  (Λάους Πμπέιας), Μελβούρνης, Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας (Αντιπρόεδρος)  – Έξαρχος των Βρετανικών Νήσων

Κύριος  Ραφαήλ

† Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης  Μερίδας και Λισαβόνας. Έξαρχος πάσης Πορτογαλίας

Κύριος Νικόλαος

† Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σετάμπης, το παλάτι της Αστίγης και Έξαρχος Ισπανίας

Κύριος Ευγένιος

† ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης της Μητροπολίτης Οττάβας και Μόντρεαλ – Έξαρχος πάσης

Καναδά

Kύριος Κύριλλος

ΜΕΛΗ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

† Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος του  Αλτίνου –

Βικάριος Επίσκοπος Μητροπολίτης Μεδιολάνων

Kύριος Ιουλιανός

† Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος της πόλης Νιαγάρας και της Αγίας Αικατερίνης –

Βικάριος Επίσκοπος Μητροπολίτης Μεδιολάνων

Kύριος Νικόλαος

Αρχιγραμματεύς Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου

† Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης  Μερίδας και Λισαβόνας. Έξαρχος πάσης Πορτογαλίας

Κύριος Νικόλαος

ΓΡΑΦΕΙΑ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

 e-mail:

archdiocese.milan@gmail.com

archdiocese.stjulius@gmail.com

Orthodox Archdiocese of St. Julius Island – all Right reserved © copyright 1995

O θεος μαζι σου και της Παναγίας!